برای مهاجرت به کانادا شما لزوما نیازمند به استخدام وکیل/مشاور مهاجرت نمی باشید، و لیکن استفاده از تخصص افراد حرفه ای که دانش و تجربیات زیادی در مورد قانون مهاجرت دارند از اهمیت بالاتری برخوردار است. به علاوه، برنامه ها و سیاست های مهاجرتی  همواره در معرض تغییرات مکرر قرار دارند و به روز نگه داشتن اطلاعات مهاجرتی بسیار حیاتی است، مخصوصا زمانی که شما قصد دارید به زودی به کانادا مهاجرت کنید. بنابراین، توصیه می شود حتی الامکان از وکلا/مشاوران قانونی، مجرب و با تجربه در امر مهاجرت کمک بگیرید.

پاسخ به این سوال آسان نیست، زیرا به عوامل زیادی از جمله نوع برنامه مهاجرتی، محل درخواست شما، اولویت برنامه از نگاه دولت های فدرال یا استانی و غیره بستگی دارد. با این حال، به صورت تقریبی،  این پروسه ممکن است بین یک تا سه سال از روزی که درخواست ارسال می شود به طول بینجامد. به عنوان مثال، فرد کارآفرینی که تحت یک برنامه کارآفرین PNP اقدام می کند، بعد از برآوده کردن مفاد قرارداد توافق نامه (حداکثر تا دو سال) واجد شرایط برای دریافت نامینیشن استانی می باشد. با احتساب این زمان و زمانی که متقاضی، اقامت دائم خود را از طریق اکسپرس اینتری فدرال دریافت می کند، به راحتی ممکن است سه سال یا بیشتر سپری شود.

هنگامی که پرونده فرد متقاضی در اداره مهاجرت کانادا توسط دولت های فدرال و استانی ارزیابی می شود، همواره دو معیار اصلی به عنوان مبنای ارزیابی مورد توجه قرار می گیرند: شرایط صلاحیت (Eligibility) و پذیرش در کانادا (Admissibility). بسته به میزان همسو بودن شرایط متقاضی با شرایط صلاحیت، اگر متقاضی نتواند افسر مهاجرت را متقاعد کند که معیارهای صلاحیت را برآورده کرده است، همیشه خطر ریجکت شدن وجود دارد. پذیرش در کانادا منظور شرایطی است که ممکن است فرد مورد نظر را به کانادا ممنوع الورود کرده باشد، مثل سوابق کیفری، بیماریهای مزمن که خطری برای سلامت و بهداشت عمومی تلقی شود و یا بیماریهایی که هزینه بالایی برای سیستم بهداشت و درمان کانادا داشته باشند. لذا مسئولیت این امر به عهده متقاضی است که نشان می دهد وی در کانادا Admissible می باشد و هیچ کدام از مفاد 38-42 آیین نامه مهاجرتی (IRPA) را نقض نکرده است. بنابراین، اگر متقاضی شرایط صلاحیت و پذیرش در کانادا را نداشته باشد، به احتمال زیاد، ممکن است درخواست او رد شود.

اگر از یک موسسه آموزشی مجاز تعیین شده (DLI) در کانادا فارغ التحصیل شده اید که واجد شرایط صدور اجازه کار پس از فارغ التحصیلی (PGWP) باشد، شما قادر خواهید بود پس از فارغ التحصیلی برای PGWP اپلای کنید. مدت زمان اعتبار PGWP بسته به طول برنامه آموزشی تا سه سال متغیر است، هر چند که خود این برنامه باید حداقل 8 ماه باشد. در برخی از برنامه های PNP، فارغ التحصیلان بدون پیشنهاد شغلی در مدت زمان خاصی پس از فارغ التحصیلی (معمولا اپلای باید در فاصله دو سال پس از فارغ التحصیلی صورت بگیرد) واجد شرایط دریافت نامزدی استانی PNP می باشند، به شرطی که دانشجویان از موسسات تعیین شده توسط برنامه استانی مورد نظر فارغ التحصیل شده باشند. از طرفی در اکثر موارد بسته به نوع برنامه های استانی، بیشتر فارغ التحصیلان پس از فارغ التحصیلی ملزم به کسب تجربه کاری مورد نیاز (معمولاً در همان رشته تحصیلی) هستند. به هر حال در هر دو مورد فوق الذکر، فارغ التحصیلان می توانند امتیاز کافی (600 امتیاز) را در استخر Federal Express Entry ثبت کرده و با دریافت ITA اقامت دائم خود را دریافت کنند.

بله، تقریبا به تمامی استان‌های کانادا از طرف سازمان مهاجرت، پناهندگی و شهروندی IRCC این اجازه داده شده تا تحت برنامه نامزدهای استانیPNP، افراد واجد شرایط مهاجرت را انتخاب کنند.

بیزنس پلن (طرح تجاری) سندی مکتوب است که به تفصیل شرح می دهد چگونه یک کسب و کار (بیزنس) – معمولاً یک شرکت نوپا (استارت آپ) – اهداف خود را تعریف کرده است و بر اساس آن راههای دستیابی به اهداف خود را شرح می دهد. یک طرح تجاری نقشه راه کتبی شرکت را از نقطه نظر بازاریابی، مالی و عملیاتی ترسیم می کند. طرح های تجاری اسناد مهمی هستند که برای جذب سرمایه استفاده می شوند. بیزنس پلن اگرچه به ویژه برای مشاغل جدید بسیار مفید هستند، اما هر شرکتی باید یک طرح تجاری به روز داشته باشد. در حالت ایده آل، این طرح به صورت دوره ای بررسی و به روز می شود تا ارزیابی شود آیا اهداف مورد نظر برآورده شده اند و یا آیا تغییر و یا تحول یافته اند. گاهی اوقات، یک طرح تجاری جدید برای یک کسب و کار موجود تهیه می شود به خصوص که زمانی مدیریت شرکت تصمیم گرفته است در یک مسیر جدید حرکت کند. در مورد برنامه های مهاجرتی سرمایه گذاری بیزنس پلن یکی از مهمترین مدارک پرونده مهاجرتی می باشد.

برنامه سرمایه گذاری فدرال بیزنس اونر آپریتور از سال 2014 به عنوان یکی از زیر مجموعه های برنامه کارگران خارجی موقت (TFW) باعث جذب سرمایه های فراوانی به کانادا شده است. بر خلاف برنامه های کارآفرین PNP، در برنامه فدرال بیزنس اونر آپریتور، نیازی به نشان دادن سرمایه کل و چگونگی تامین منابع مالی وجود ندارد. تحت این برنامه متقاضی می تواند در هرجای کانادا (به جز کبک) بیزنس مورد نظر خود را خریداری و اداره کند. همچنین برخلاف برنامه های سرمایه گذاری PNP، نیازی به اجرای توافقنامه عملکردی (Performance Agreement) وجود ندارد. همچنین زمان پردازش نیز نسبت به برنامه های استانی بسیار سریعتر است. با این حال، در مورد برنامه فدرال بیزنس اونر آپریتور، مبالغ سرمایه گذاری باید قبل از درخواست LMIA تضمین شده باشد، که شامل سپرده قابل توجه و پرداخت های مشخص در طول زمان می باشد، در حالی که سرمایه گذاری PNP را می توان در طول مدت زمانی (معمولا دو سال) که به متقاضی برای اداره بیزنس طبق توافقنامه عملکردی داده می شود، انجام داد.

• اگر  شما ایده ای نوآورانه دارید که قابلیت ایجاد مشاغل مرتبط در کانادا را دارا می باشد به نحوی که در مقیاس جهانی رقابتی باشد، می توانید از استارت آپ ویزا اپلای کنید.

  • اگر سرمایه گذاری از طریق فاند کانادایی ونچر کپیتال venture capital fund باشد، باید حداقل 200000 دلار سرمایه گذاری کنید.
  • اگر این سرمایه گذاری از طریق انجل گروپ angel investor group باشد، باید حداقل 75000 دلار سرمایه گذاری کنید.
  • شما نیازی به تأمین سرمایه مالی از طریق business incubator ندارید، ولی باید در یکی از برنامه های business incubator پذیرفته شوید.